Koro var
Solist var
Saz ekibi var
Ses sistemi var
Dinleyici var.
Ilgi var.
Ancak, bunu icra edebilecek bir salon yok.
Akustigi olmayan ve sadece restaurant olarak düzenlenmis yerlerde her seyi yapmaya çalisirsaniz, olmaz.
Ne çalana, ne okuyana ne de dinleyene zevk verir.
Çözüm.
Çok amaçli bir Kültür Merkezi’dir. O da Ünye’de yok.
Kostüm var.
Oyun var
Tiyatro var
Oyuncu var.
Ilgi var.
Tiyatroyu izleyebileceginiz, gerekirse sahne degistirebileceginiz, perdeli bir salon, çok amaçli bir Kültür Merkezi yok.
Siyasetin de olmasi yönünde çabasi yok.
Öyle ya, öncelik bu olsa simdiye dek insaat asamasinda kalmaz bitirilirdi. Ankara bir talimatla, sorun her neyse halleder, simdiye açilir biterdi.
Görüyorum.
Kule vinç hazir.
Ünye Kültür Merkezi insaat alani simdi neyi bekliyor?
2000’li yilardi.
Dönemin Kaymakami Ümmet KANDOGAN, ÜTSO Baskani Ismail Hakki KARA ve yönetimden birkaç arkadasla karayoluyla Gürcistan / Tiflis’e gitmistik.
Ünye Belediyesi ile o dönem kardes sehir olan ve Tiflis’e yaklasik 20 km. uzaklikta Mtskheta’ da kaldik.
Ertesi gün kasabada bize oranin Kültür Merkezi’ni gezdirdiler. O yillarda kasabanin en modern ve kapsamli binasiydi.
Ilgimi çekmisti.
Sonra heyetle bir ilkokul ziyareti yaptik.
Giriste piyano sesleri, papyonlu çocuklar, tiyatro çalismasi yapan minikler ve ders gören ögrencileri görünce, “neden bizde bunlar yok” diye hayiflanmistim.
Ögrendiklerini küçücük kasabada bu merkezde izlettiriyorlardi.
Aradan neredeyse 20 yil geçti.
Ünye… 140 bin nüfuslu ilçe.
Kültür Merkezi yok..
Konser salonu yok.
Tiyatro sahnesi olacak salonu yok.
Ne beklenir?
Neden süratle bitirilmesi saglanmaz?
Hala ben bunlari yaziyor ve elestiriyorsam, kusura bakmasin, birileri utansin.
Neymis Ünye il olacakmis.
Böyle mi olacak? Yapmayin.
Bir sözüm de muhalefete…
Yahu bu iktidarin hiç mi eksigi yok?
Ünye’nin gecikmis her yatirimina, hiç mi sözünüz yok?
Nasil bir ölü topragidir üstünüzdeki, anlamak mümkün degil!
Bu ilçede siz sessiz!
Kalin saglicakla.