Çanakkale savasinda yasanan kahramanliklari dinlemeyen yoktur.
Çocuk yasta gidip dönmeyenlerin, hamile esini, besikteki yavrusunu, sevdigini, nisanlisini, anasini babasini birakip gidenlerin binlercesi dönememistir yüreklerde acilar ile anilan hatiralar birakarak... Destan olmuslardir nesillerce özlemlere, siirlere, destanlara, vatan sevdasina ilham olan.
Sizinle ''ögrendigimde beni aglatan'' iki olayi paylasmak isterim öncelikle: Balikesir'de Hayri Bey'in halasi vardir, hayatinda hiç evlenmemistir. Bir gün vefat eder, mezara konulup üzerine toprak atilacagi sirada aileden biri, durun! der. Vasiyetini yerine getirelim! Biraz sonra bir kase dolusu disle, bir kaç torba saç geririlir ve mevtanin üzerine konur. Definden sonra cenazede bulunanlar sorarlar... Bunlar neyin nesi? Yegeni Hayri bey anlatir olayi: Halamin nisanlisi nikah kiyildiktan sonra, dügün yapilacakken, Çanakkele savasina gitmis... Bir daha dönmemis.
Gençliginde çok güzeldi halamiz. Çok isteyenler oldu, lakin o, nisanlisinin hatirasina binaen hiç evlenmedi. Mezara konulan dis ve saçlara gelince: Yarin mehser gününde, Huzur-i Ilahi'de beyim ile karsilasirsam... Bu agizdan, senin adindan baska erkegin adi çikmadi... Diyebilmek için, agzindan hayati boyunca çikan bütün disleri biriktirmis.>> Yine Huzur-i Ilahi'de ona, Basima, saçima yaban eli degmedi.>>diyebilmek için, taragina takilan ve kesilen saçlarini toplamis biriktirmis. Saçlarim sahit olsun diye torbalara koymus. Onlarin da kendisiyle beraber gömülmesini vasiyet etmisti.
Baban geldimi haber ver ha! Aydin taraflarinda ayakkabi temirciligi yapan Cevdet bey anlatiyor: Babam hafiz Ali Çanakkale savaslarina katilmak için ayrildiginda, ben 7 aylikmisim. Babami hiç tanimadim, bir fotografi bile yoktu. Annem son nefesine kadar babamin hep gelecegine inandi, bikmadan usanmadan babamin gelecegini bekledi. Annem her nereye giderse gitsin yanima gelir ve: Oglum ben pazara gidiyorum, baban gelirse beni hemen çagir ha! Ben teyzene gidiyorum, babam gelirse beni hemen açgir ha! Ben komsu Hanife'ye gidiyorum, baban gelirse beni hemen çagir ha!... Ömrü bu sekilde babami beklemekle geçti annemin.
Ölüm aninda akli basindaydi. Kuran okuyorduk... Aksama dogru ''birden irkilerek'' dogruldu.... Kapiya dogru bakiyor ve gülümsüyordu: Çocuklar dedi,''babaniz geldi!''ardindan: hos geldin bey, hos geldin! diyerek ruhunu teslim etti.
Çanakkale savasinda Mehmetçigin ruh halini Gazi Mustafa Kemal çok güzel anlatmistir. : Bomba sirti olayi: Karsilikli siperler arasindaki mesafe sekiz- on metre, Yani ölüm muhakkak... Birinci siperdekiler kurtulamamacisina düsüyor, ikinci siperdekiler onlarin yerine geliyor, fakat ne kadar imrenilecek bir sogukkanlilik bir tevekkülle biliyormusunuz?... Öleni görüyor,üç dakikaya kadar ölecegini de biliyor ve en ufak bir çekinme bile göstermiyor. Sarsilmak yok... Okuma bilenler kuran'i kerim okuyor, bilmeyenler kelime-i sahadet getirerek kosuyorlar ve Cennet'e gitmeye hazirlaniyorlar.
Iste bu Türk askerindeki ruh kuvvetini gösteren hayret ve tebrike deger bir örnektir. Emin olmalisiniz ki,Çanakkale zaferini kazandiran bu yüksek ruhtur.