Iste hayat boyu sana eslik edecek iki yol. Ya basarir bunu dengede tutar kazanirsin, ya da kaybetmeye meyilli hale getirir sürdürdükçe sürdürürsün bu kayiplari..
Senden kayip gidenlerin de hesabini tutamazsin bir yerden sonra. Bos vermislikte bulursun birden kendini..
Bosa kürek misali çabalar durursun ömrün boyunca. Tükenmisliklerini bile bir kenara birakip, bastirir durursun zayif halkalarini..
Kayiplarin çogaldikça kendini de kaybetmeye baslarsin zaman sonra.
Yapmak istedigin bu degildir aslinda.
Hedefinden sasarsin bu kez.
Basarmak isterken bocalamaya basladigin an basarisizlik hissiyatini olusturursun kafanin içinde. Düsüncelerin yormaya baslar inceden zihnini, bedenini ve en çok da seni…
Neresinden tutsam bu hayatin elimde kaliyor misali daha bir çikmaza sokarsin kendini.
Kaybetme korkusuyla adimlarin azalir zamanla.
Kendine de özensizligin süre gelir böylelikle …
Kimseye degil önce kendine özenli olmali insan. Kendi varligini önemli tutup daha sonra kiymet vermeli etrafina.
Kendini sevmeyi bilen etrafini da sever. Etrafini sevmeyi basaran da dünyayi sever.
Böyle baslamali düzen. Böyle de süregelmeli…
