Önceki gün evin önünde yolda rast geldim…
Genç bir kiz yolda gördügü ekmek parçasini aldi, öper gibi agzina yaklastirdi, alnina degdirdi…
Son olarak götürdü yolun kenarindaki arsada bir tasin üzerine koydu.
Ilgiyle izledim.
Duramadim sordum kendisine; “Böyle yapmayi nereden ögrendiniz” dedim.
Babaannesi tembihlemis.
Bizim sokakta tanidigim bir ailenin kizi.
Babaannesi de 4-5 yil önce vefat etti; mekani cennet olsun.
“Diger kardeslerinde senin gibi mi; onlarda yerde bulduklari ekmege böyle saygi gösterirler mi?” dedim.
“Annem, babam, kardeslerim, kuzenlerim biz hep böyle yapariz” dedi.
Devam etti;
“Bize ekmege, suya, bayraga saygili olmamiz ögretildi. Ekmegi ayak altinda birakmayiz. Suyu ayakta içmeyiz. Bayragimizi hep bas üstünde tutar, bayramlarda balkonumuza takariz.”
Bu yaziyi yazdigim gün; 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramini kutladigimiz gündü.
Bizim evde kuraldir. Milli bayramlardan 1 gün önce ögle vakti bayrak asilir. Bayram gün aksam namazi kaldirilir.
Rahmetli babam da böyle yapar, milli bayramlarda balkondan asagi bayrak takmayi ihmal etmezdi.
Hatta babamin bayramlarda taktigi bayrak bizim eve emanet kaldi. O emaneti takiyoruz milli bayramlarimizda.
Dedim ya bu yaziyi yazdigim gün 23 Nisan Bayramiydi.
Evden disari Yali bölgesine, sehir merkezine dogru baktim.
Birkaç bayrak ilisti gözüme.
Maalesef sadece birkaç bayrak…
Birden aklima geldi. Yoldan ekmegi alip kenara koyan kiz bayramlarda bayrak taktiklarini söylemisti.
Bakayim takmislar mi, dedim.
Evleri bizim evden görülmedigi için üsenmedim indim sokaga çiktim. Gittim baktim, evlerinin balkonunda bayrak asilmisti.
Aile tarafindan gerekli terbiye verilmis… Tembih yapilmis… Kutsala sayginin önemi kavratilmissa sonraki nesillerin saygida kusur etmediginin en güzel göstergesi oldu benim için bu genç kizimiz.
Ama aile aldiris etmemis… Bu konulari önemsiz gömüsse iste sonuç bu olur; bayram gününde sadece birkaç bayrak asilir.
Aslinda bu eksigimiz ya da kusurumuz yeni degil.
Ta 1960’li yillardaki çocuklugumdan bilirim; bizim millet böyle bir millet…
Bayram günlerinde sehir esnafi ne yapmali?
Dükkanina bayrak asmali tabi ki.
Ama asan esnaf az, asmayan esnaf fazlaydi ta o günlerde bile.
Bizim bakkal dükkaninda asilan bayrak, en yakin komsularimizda olmazdi.
Belediye zabitasi tek tek gezer, uyarir bakmak takmalarini söylerdi.
Bugün hala öyle, esnafimizin çogu bayrak takmiyor.
Kent Konseyi baskanligim döneminde belediye ile isbirligi yaptik, isyerlerine bayrak takmak için demir ayaklar monte ettirdik. Tuttuk her esnafa tek tek bayrak verdik.
Ilk bayramda kontrol ettik, esnafimizin çogu yine bayrak takmamisti.
Bazilari söyle diyebilir; bu kadar sekilcilige ne gerek var, bayrak sevgisi bizim içimizde…
Ben de diyorum ki; kimsenin içindeki bayrak sevgisinden süphem yok.
Ama bu sevgi milli bayramlarda cosmali… Her yer alli, beyazli bayraklarla donatilmali. Her yerde Türkün sanli bayragi dalgalanmali.
Bu asla sekilcilik degil, içimizdeki sevginin heyecana dönüsmesi, doruklara yükselmesidir.
Bakin bugün 23 Nisan Bayrami…
Kahraman Mehmetçigimizin sinir dahilinde ve sinir disinda terörist hainlere karsi operasyonlari araliksiz sürüyor.
Bugün üç sehit haberi daha geldi.
Üç kahramanimiz ülkemiz semalarindan bayragimizin inmemesi için en sevdigi varligini, canini feda etti. Diger sehitlerimiz gibi vatan topraginin bagrindaki yerini aldi.
Onlara karsi görevimiz var mi?
Var tabi ki…
Sehitlerimizin caninin verdikleri bayragimiza ne kadar saygi gösterir, sahip çikar, asar, dalgalandirirsak onlarin ruhu o kadar sad olur.
Velhasil milli bayramlarimiz asla bayraksiz olmaz. O bayram eksik kalir, eksik kutlanir.
Mutlaka evlerimize, isyerlerimize sehitlerimizden emanet sanli bayragimizi asalim.
Kalin saglicakla…
