İSMAİL CANBULAT


BİR ÜNYE OZANI/AŞIĞI İHSAN KOCAGÖZ…


Ilk olarak Ünye Kent Gazetesi’nde, 3 Mayis 2020 tarihinde basin hayatina “ingaa!” diyen MIZAH-KÜLTÜR TÜKKÂNINIZ “IKSAN ABININ YERI” olarak 200. Sayiya ulastik biliisuuz… (Maasallah Tebarekallah, nazar degmesin Insaallah..)

Hiçbir maddi beklentisi olmadan %100 amatör olarak büyük bir askla çikardigimiz, “mizah-kültür dergisi” ruhunda ve içerigindeki bu sayfanin ara vermeden 200 Sayi çikabilmesi yerel basinda bir rekor.

Ama, tabii ki Ünye’nin güzel çocugu, bir Ünye asigi/ozani Ihsan Kocagöz kardesim olmasaydi olmazdi kesinlikle bu proje…

PEKIII.. IHSAN KOCAGÖZ KIM U ZAMAN?

BU SORUYA ASLAN YANI IKSAN ABI YANI IHSAN KOCAGÖZ, CEVAP VERSIN;

“1969 yilinda Ünye’de dünyaya geldim. Ortaokul yillarinda güzel resim çizerdim. Mizahi çok sevmem bu resim olayini karikatüre dönüsmesine vesile oldu. Ünye’deki, mahallemdeki güzel ve seyürlü insanlarla maceralarim mizahimi besledi, sanatimin odak noktasi oldu.

Ilk karikatürüm 1984 yilinda “Tercüman Çocuk” dergisinde yayimlandi. Ünye Lisesi birinci sinifina kadar okumam yeterli oldu(!) Fazlasina gerek duymadim. (Saka saka… Maalesef mecburiyetten…)

Beni dört gözle bekleyen(!) Istanbul’a, 1984 yilinda, 15 yasimda, Tarlabasi’nin arka sokaklarindaki bir lokantada bulasikçi olarak kapagi attim!

BIRÇOK IS DALINDA ÇALISTIM.

Istanbul’un çilesini, kahrini çook fena “çektim”. Ikinci karikatürüm 1985 yilinda “Çarsaf” dergisinde yayimlandi.

Sonrasinda “GIRGIR”, “Limon” ve “Firt” gibi mizah dergilerinde birçok karikatürüm yayimlandi. Oguz Aral’la tanistim, karikatürlerime yorumlarini aldim. Çarsaf Karikatür Okulu’nda Rasit Yakali’nin talebesi oldum.

1986 -1988 yillari arasinda Ali Recan önderligindeki “Yüzbasi Volkan” adli süreli çizgi romanin çizim ekibinde yer aldim. Askerlik sonrasi, 1990 yilinin sonlarinda “GIRGIR” dergisinde bir süre çalistim.

2000'li yillarin baslarinda ulusal ve uluslararasi birçok karikatür yarismasina katildim. Bu yarismalardan 15 ödülüm bulunmakta.

En son, Bilim Ilaç’ta 22 sene çalisarak emekli oldum ve hasretiyle yanip tutustugum Ünyeme ‘hepdenek’ gavustum! Geri kalan hayatimi Ünye’de sürdürecegim Insallah.

(Bu aralar, “mecbûrî” olarak bir süre daha Istanbul’da yasamak “zorunda” olsak da...)

Memleketim Ünye’de bir gazetede mizah yapmayi hep hayâl etmistim… Mahalle arkadasim Ismail sayesinde, birlikte 200 sayidir bu hayâli gerçeklestiriyoruz bize destek veren birçok güzel insanla!

Yani; yazmaya ve çizmeye devam!”

DELÜMÜS LAN BU USAK!

Ihsan, neredeyse dogdugu dakikadan itibaren yasadigi bütün anlari-anilari hatirlamasaydi ve o ani-hikâyelerin içindeki mahalle arkadaslarinin bile; “Annüüym! Delümüs ya lan bu usak! Nerden de haturlii u gada ayrintiyi!?”  dedükleri gibi, o anilari bütün ince detaylariyla kaleme alip sosyal medyada bizlerle paylasmasaydi, Ismail de yillar sonra çocukluk arkadasi Aslan’i yani Iksan abiyi oralardan tekrar bulmasaydi, dogmazdi bu sayfa!

Üstelik “Mizah ve vefa dolu insanlara sahip” Ünye’nin, en canli, en hareketli mahallelerinden olan 70’li yillarinin Hamidiye Mahallesi’ndeki efsane renkli ve siki dostluklarla örülü çocuklugu olmasaydi da bu sayfa dogmazdi…

Üstelik; Ihsan’in güzel ve samimi yüregi, düzeyli mizah yapma titizligi olmasaydi; Ismail de yillar sonra onun hikâye tadindaki yazili-çizili anilarindan, üslubundan ve samimiyetinden etkilenmeyecek ve üzerine kâbus gibi çöküp, onun aklini “bi pancar çorbasi-misir ekmegi, bi hamsi tavayla” çelemeyecek ve “IKSAN ABININ YERI” hiç olmayacakti!  

GÜZEL INSAN IHSAN KARDESIME VE BÜTÜN EMEGI GEÇENLERE SONSUZ TESEKKÜRLER…

Daha sonra aramiza katilan birçok mizah-kültür sever dostumuzla kösemiz 200 sayidir amatör amatör çikiyor… Allah bizlere ömür verdikçe de çikar Insallah…

Kendi gerçek-yasanmis hayat hikâyelerini yazan-çizen Ihsan Kocagöz ve o hikâyeleri, bir hikâye anlaticisi olarak kendi yüreginden geçirerek “IKSAN ABININ YERI”nde sizlere anlatan bencileyin Canbula Ismail, Ihsan kardesime, emek veren onlarca sanatçimiza, gazetemize, onun müstesna ekibine ve okuyuculariniza çok tesekkür ediyorum. Allah razi olsun.

Artik kösemizin klasigi haline gelen sözlerle bitirelim sohbetimizi; MINIK DE OLSA BIR GÜLÜMSEMENIZE TALIBIZ EFENDIM, BIZ HER PAZARTESI VE CUMA ÜNYE KENT 8. SAYFADAYIZ,

BEKLERIZ!

*******************

MIZAH-KÜLTÜR SAYFAMIZIN BÜTÜN ARSIVINE, GAZETEMIZIN INTERNET SAYFASI www.unyekent.com “MIZAH” BÖLÜMÜNDEN BIR TIK’LA ULASABILIRSINIZ..

BUYRIIIN! http://www.unyekent.com/haberler/44-mizah.html

 

 

YAZARLAR

https://www.facebook.com/%C3%9Cnye-Kent-Ofset-106507792092593