Ordu’nun yüzde 74’ü maden sahası ilan edilmiş.
Bu ne demek?
Yaşadığımız, ekip diktiğimiz, ev bark kurduğumuz…
Asırlardır üstünde maddi-manevi değerler yarattığımız…
Şehitlerimizin, atalarımızın, dedelerimizin bağrında yattığı…
Hak vaki olunca bizim de yatacağımız topraklarımız meğer bizim olmaktan çıkmış!
Denilmiş ki;
“Araştırıldı, bu toprakların altında maden var. Zamanı geldiğinde ihale edilecek. Maden çıkarma hakkı kazanan firma gelecek, kuracak şantiyesini maden çıkaracak.”
İşin özeti bu…
Daha fazla bilgi niye yok?
Niye burada hangi maden, ne kadar var?
Değeri ne?
Toprağın altı, üstünde üretilenlerden daha mı değerli? Bunun bir hesabı yapıldı mı?
Maden çıkarılması sırasında insan sağlığı, çevre ve doğanın korunması ile ilgili neler yapılacak?
Maden çıkarılması sonrası toprağın durumu ne olacak?
Bu ve benzeri soruları soranlara cevap verilmiyor.
Derin bir sessizlik var.
Bu sessizlik tedirginlik yaratıyor.
Korkutuyor bizleri.
Ben ise bunu hiç hayra yormuyorum!
Öyle ya bir zarar görmeyeceksek, çıkar anlatırlar…
Bilgilendirirler ahaliyi.
Ama yapmıyorlar.
Demek ki anlatabilecekleri… Anlattıkları takdirde ikna edebilecekleri bir durum yok.
Kaldı ki en yakınımızda Fatsa’da altın madeni çıkarıyoruz diye siyanürle zehirlenen toprağı, tarım ürünlerini, havayı, suyu gördük.
Bu da demek oluyor ki, yaşadığımız ilin topraklarının dörtte üçü zehirlenme tehlikesi altında.
Bir süredir yaylalarımızla ilgili haberler okuyoruz.
Aybastı ilçesinde turizmimizin göz bebeği Perşembe Yaylasında maden arama çalışmaları başlatılmış…
Korgan’ın Turnalık, Çobantepesi, Taşkesiği yaylaları için harekete geçilmiş...
Akkuş’taki Argan Yaylası, Turizm Bölgesi olarak ilan edilmişti. Bu hak kaldırıldı.
Gelen haberlere bakılırsa bunun sebebi, orada da maden arama çalışması başlatılacak olmasıymış.
Yine Ünye-Akkuş yolu üzerindeki Dumantepe Yaylası ile ilgili de iyi haberler gelmiyor.
İlküvez’in çöp tesisi ile “beş paralık” edilen meşhur Kepçeli-Kızlar Yaylası da adaylar arasında gösteriliyor.
Bilindiği gibi Ünye’nin Yeşilkent Mahallesi yöresinde de maden arama çalışmaları başlatılmıştı.
Bu sayı artacaktır.
Artacaktır, çünkü topraklarımız madene kurban edilmiş!
Bize geriye ne kalıyor?
Ne kalacak? “Hayır, olmaz” dersek gözaltına alınmak… Mahkemelerde sürünmek…
Ki, örneğini Yeşilkent Mahallemiz yöresindeki hemşerilerimizde gördük. Kendi topraklarının mücadelesini verdiler. Kabusu yaşadılar!
Bu konuda Ordu Çevre Derneği çok sıkı çalışıyor. Yöneticilerine minnettarız.
Yasal yolları zorluyorlar… Davalar açılıyor.
Kazanılan davalar da var, kaybedilenler de…
Ancak dava kazanılsa da dur-durak yok. Maden çalışmaları sürüyor.
Bu iş, bizim bu topraklardaki hayatımızı altüst edecek gibi duruyor!
Konuyla ilgili dert küpü olmuş bir arkadaşım aynen şöyle dedi;
“Kendimi işgal edilmiş toprakların insanı gibi görmeye başladım.”
Bu sözler acı, ama gerçek!
Eğer bu topraklar madene tercih edilecekse bizi buralarda tutmanın bir anlamı yok. Göçe tabi tutsunlar. Alsınlar başka yere taşısınlar!
Bu sözlerimin acısını yüreğimin derinliklerinde hissediyorum.
Dileğim, yüreklere düşen bu acılar büyütülmesin.
Yanlıştan dönülsün.
Bilinsin ki asıl maden, bu toprağın altında değil üstünde…
Üstelik bir seferde tüketilen değil… Her yıl üretilen kıymeti ölçülemeyecek kadar değerli bir maden!
*********** *********** ***********
Kalın sağlıcakla…