Eğer dünyanın ruhumuzu saran keşmekeşinden bir an olsun kurtulup, kendimizi bir kuytuya atar ve düşünürsek kalbimizle, ne kadar boş ve malayani işlerle zamanımızı öldürdüğümüzü göreceğiz.
Bize emanet edilen zamanın nerelerde, kimlerle, nasıl harcadığımızın hesabı sorulacak. İşte o gün mahcup olmamak adına şimdiden nefis muhasebesi yapıp, kendimizi sorgulamak hepimizin yararına olacaktır.
Mesela kendimizi sorgularken nefsimize soracağımız ilk soru;
Nelerin hayalini kuruyorum?
Hayata karşı kurduğum hayaller ne kadar gerçekçi?
Ve ben hayallerimi gerçekleştirmek adına ne yapıyorum?
Ne kadar çabalıyorum?
Öncelikle bilmemiz gereken en önemli mesele, gerçekçi hayallerin peşinde koşmamız gerektiği olacaktır.
Hayallerimiz bizi insanlığımızdan çıkaracak, toplumdan koparacak ve yaratılış amacımızdan uzaklaştıracak hayaller olmamalıdır.
Günümüz insanının yaptığı en büyük yanlışlardan biri budur.
Boş ve gereksiz düşüncelerle kendini avutanlar istedikleri şeyi elde edemezler.
Unutmayalım ki, hiçbir desteği olmayan, gerçeklerle hiçbir yakınlığı bulunmayan gereksiz düşünce ya da planlarla herhangi bir sonuca ulaşılamaz.
Yani boş çuval ayakta durmaz.
Bir de hiçbir hayal peşinde koşmayan veya herhangi bir gayesi olmayan ve öylesine yaşayan insanlar var. Amaçsız insan, yaratılış gayesine ters davranmış olur.
Amaçsız insan boş insandır ve boş insanın ayakta durması, yaşaması veya insan olarak kalabilmesi imkânsızdır.
