Çamlik 2014 yilinda yasa geregi Büyüksehir mülkiyetine geçti.
Bilindigi gibi öncesinde Ünye Belediyesinin maliydi.
1950’li yillarda Ünye Belediyesinin hizmete açtigi Çamlik’taki amaç neydi?
Burasi sehir korusu olsun… Insanlar gitsin piknik yapsin, dinlensin, eglensin… Bu amaçlanmisti.
Bizim ilkokulda okudugumuz 60’li yillarda ögretmenlerimiz bizi Çamlik’a ‘kir’a götürürdü.
Simdiki nesil ‘kira gitmek’ nedir bilmeyebilir; bugünkü tabirle piknik yapmaya giderdik.
Bayilirdik Çamlik’ta oynayip ziplamaya… Salincaklarda salinmaya.
Ünyeli gençlerin ilk sevda yelleri Çamlik’ta eser… Ilk ask terennümleri burada dile gelirdi.
Hastalar getirilirdi, havasi iyi gelir diye…
Gurbete gidenlerin dönüslerindeki olmaz olmazlarindan birincisi Çamlik ziyareti olurdu.
Buraya gider, hatiralarini yasarlardi.
Hatira defterlerinde, günlüklerde Çamlik’la ilgili bir bölüm mutlaka yer alirdi.
1960’li yillarda güzel bir mimariyle yapilan restoran o yillarda turizm dergilerinde en begenilen turizm mekanlari arasinda gösterilmisti.
O restoranda agirladigimiz misafirlerin Çamlik’la ilgili övgü sözleriyle mest olurduk.
Kisacasi Çamlik demek Ünye demek… Ünyeli demekti.
Dedim ya Çamlik 2014’ten sonra Büyüksehir’in mali oldu.
Ne olduysa iste bu tarihten sonra gelisti… Birden her sey alt üst oldu.
Çamlik kirlendi, çöpe belendi.
Isiklari karardi, karanliklara gömüldü.
Çok geçmedi, imar durumu degistirildi, yapilasmaya açildi.
Otel yapmak üzere birilerine ihale edildi… Halka kapali alan haline getirilemeye kalkisildi.
Yapamadilar…
Ama vazgeçmediler…
Büyüksehir’in borçlarina karsilik satiliga çikarildi.
Onu da yapamadilar.
Ünyeliler tepkisi ve öfkesi bütün bunlarin önüne geçti.
Geçen yil Büyüksehir çok olumlu bir adim atti, Çamlik’i eskisi gibi imara tekrar kapatti.
Bir de Ünyelilerle toplantilar yapildi, burada neler yapilmasi gerektigi görüsüldü.
Kararlar alindi…
Ama görüldü ki, bu kararlar ya eksik ya da yanlis hayata geçirilmeye çalisildi.
Ve su anda Çamlik’ta yapilan her sey Ünyelilerin tepkisiyle karsilasiyor.
Çünkü yapilan isler Çamlik’in ne dogasiyla, ne de ruhuyla uyusuyor.
Düsünüyorum; bunu böyle Büyüksehir kasten mi yapiyor? diyorum.
Kasten yapacagina inanmiyorum.
Bilmeden yapiyorlar.
Bilemezler tabi ki…
Ordu Büyüksehir Belediyesi cenahindan bakildiginda, Çamlik deniz kenarinda agaçlarin altinda degerli bir mülkten baska bir yer degildir.
Ama Ünye’den, Ünye Belediyesi cenahindan bakildiginda öyle midir?
Ünye Belediyesinin kurdugu… Elinde el bebek-gül bebek büyüttügü… 65 yil hizmet ettigi Çamlik’la, Ünyelilerin birlesen kalplerini, ruhlarini, hatiralarini bilse bilse Ünye Belediyesi bilir.
Dolayisiyla Çamlik’ta ne olacak, ne yapilacaksa da en iyisini Ünye Belediyesi bilir.
Çamlik Ünye Belediyesi’ne geri verilsin
Bu yüzden derim ki; Çamlik su anda imara kapali bir alan… Hiçbir rant getirisi olmayan bir mülk.
Kaldi ki içinde tesis yapilip ta para kazanilabilecek bir yer de degil.
Buraya hangi masraf yapilirsa yapilsin geri dönüsü olmayan bir masraf…
Bu yönüyle de Büyüksehir için külfetten baska bir sey degil.
Kaldi ki, yaptiklarindan aldigi tepkiyle de üst üste sikinti yasadigi bir yer.
Kisacasi; Çamlik, Büyüksehir’in basinin derdi…
Ama yukarida belirttim, Ünye Belediyesi için öyle degil… Manevi degeri paha biçilemez bir alan.
Bu noktada benim bir önerim olacak.
Ünye Belediyesi burayi Büyüksehir’den talep etsin, geri istesin.
Hatta Ünyeli STK’lar topluca ziyaret etsin, burayi Ünyeliler adina geri verilmesini rica etsin.
Böylelikle Büyüksehir, Çamlik derdinden kurtulsun.
Geçmiste oldugu gibi burayi Ünye Belediyesi idare etsin. Masrafini zahmetini, külfetini yine Ünye Belediyesi çeksin.
Sonuç olarak; Çamlik’i geçmisten gelecege Ünye Belediyesi tasimaya devam etsin.
Önerimin dikkate alinmasini umuyor… Çamlik’la ilgili yasanan fetretin bir an önce bitmesini diliyorum.
Kalin saglicakla…
