Bir yol var ki dönüşü yok
O yollara giden çok
İçimize sapladın ok
Gidiyorsun Çiçek Ahmet
Bahar idin döndün güze
Sonbahar inmişti yüze
Dostlarını üze üze
Gidiyorsun Çiçek Ahmet
Gelince ecel tokatı
Kalmadı gücün takatı
Çıkarıpta kravatı
Gidiyorsun Çiçek Ahmet
Hastalık bir sebep oldu
Hak’tan gelen zaman doldu
Yakandaki güller soldu
Gidiyorsun Çiçek Ahmet
Çimentoda geçti yıllar
Dostları ayırdı yollar
Omuzlara aldı kollar
Gidiyorsun Çiçek Ahmet
Fanilik verilmiş kula
Herkes gidecek o yola
Ramazana üç gün kala
Gidiyorsun Çiçek Ahmet
Yirmi beş iki yirmi beş
Karlar gitti geldi güneş
Bırakıp üç evlat bir eş
Gidiyorsun Çiçek Ahmet
Kulfani içinde hüzün
Gazetede kaldı sözün
Ünye’de bırakıp izin
Gidiyorsun Çiçek Ahmet
