“Alo alo! Bu akşıyam 7:30'daa Konakk Sinemasındaaa! Başrollerini Cüneyt Arkın, Zerrin Arbaş ve Bilal İnci’nin paylaştığı Battal Gazi'nin Oğlu adlı tarihî avantür film!
Büyük Kahraman Battal Gazi'nin Oğlu geliyooor! Babasının intikamını Bizans'tan almaya geliyor! Battal Gazi'nin Oğluuu Cüneyt Arkın geliyor! Bu akşam Konakk Sinemasındıyaaa 7:30’daaa!”
1950'DEN 1988 YILINA KADAR ÜNYE SOKAKLARI, ÜNYE’NİN EFSANE İNSANLARINDAN RAHMETLİ “SİNEMACI ÖMER” (ALTAŞ) ABİMİZİN BU FİLM ANONSLARIYLA ÇINLADI…
Üzerine afişlerin yapıştırıldığı kamyonetlerle sokak sokak dolaşarak karakteristik, kendine has üslubuyla film anonsları yapardı.
Cüniyt abinin ismini ilk o anoslardan duymuştum.
Sinemacı Ömer abimiz 2020 yılında vefat etmişti. Ondan tam 2 yıl sonra “Kara Murat” Cüniyt abimiz de Hakkın Rahmetine kavuştu. Her ikisine de Allah rahmet eylesin…
70'Lİ YILLARIN BAŞLARI “SİNEMA” VE “CÜNEYT ARKIN” YILLARIYDI TÜRKİYE İÇİN…
Bizler ilkokul çağlarındaydık. Televizyon yok, internet yok, dijital platformlar, YouTube yok! ne var? Sadece çizgi romanlar ve sinema!
Sinema dediğim de gerçek sinema! Öyle minicik AVM “hücre sineması” değil!
Cumartesi günleri, 3 film birden oynayan öğrenci matinesi vardı.
Birinci film mutlaka bir Cüniyt abi filmi, ikincisi Hababam Sınıfı, Zeki-Metin ya da İnek Şaban filmi üçüncüsü ise mutlaka ya bir İtalya Westerni ya da Bruce Lee -Wang Yu karate filmi olurdu.
Cüneyt abi Bizans komutanlarını, krallarını yendiğinde, zor durumdaki mazlumların, Türk Cengaverlerinin son anda yardımına koştuğunda alkıştan-ıslıktan sinemaya inletirdik.
FİLM ARASINDA 10 DAKİKA SİMİT GAZOZ ARASI VERİLDİĞİNDE…
Konak Sinemasının ahşap tabanını zangır zangır titretecek şekilde, hayâlî ya da yanımızda getirdiğimiz oyuncak kılıçlarımızla Battal Gazicilik, Kara Muratçılık yani Cüneytcilik oynar, sinemayı birbirine katardık! Hatta bu durum tam sinema çıkışında ve hafta boyunca mahallede ve okulda da sürerdi!
Cüneyt abinin filmleri, aslında bize okullarda öğretilemeyen tarihimizi öğrenmeye çalıştığımız, vatansever duygularla coştuğumuz filmlerdi -ne acı di mi?-…
Okuldaki sıkıcı ve çoğu yalan olan “resmî tarihin” yanında bir vaha gibiydi onlar.
Cüniyt abinin filmleri; tarihî çizgi romanlar, tarihî hikâyeler ve romanlar okumaya teşvik etmişti bizi.
CÜNEYT ARKIN’A YURT DIŞINDA SORMUŞLAR YABANCILAR “KAÇ FİLM ÇEKTİNİZ?” DİYE…
O da “300'ün üzerinde demiş. ”Oooo!” demişler; “demek ki Türkiye'nin en zengin artistlerinden, insanlarından birisiniz?”
Cüneyt abi “Nerdeee?” demiş, “Ancak birkaç mal-mülk işte! Büyük bir servetim yok!”
Yabancı sinemacılar şaşırmışlar; “Bizde 3-5 iyi film yapanlar ve aileleri bile telif haklarından gelen ücretle ömür boyu rahat yaşarlar.” Demişler…
SANATÇININ EMEKÇİNİN DEĞERİ YOK!
Yeşilçam dönemi Türk Sineması zamanlarında starlar belki para kazandılar ama telif hakları olmadığı için, sadece çekim için aldıkları paralarla kaldılar.
Sonra da çoğu sonunu düşünemeyip “har vurup harman savurdu” ya da artık arayıp sorulmayınca yıkılıp gittiler!
CÜNİYT ABİ ANLATIYOR: "Biz paranın da şöhretin de kıymetini bilmedik. Bir dükkân, bir şey yapmadık. Bilmiyorum çok uzun yaşarsam sefalet içinde kalabilirim, ölebilirim. Ya çalışacaksın ya bir yerden para gelecek.”
ALT ROLLERDEKİ SİNEMA EMEKÇİLERİ DE ÇOK DÜŞÜK ÜCRETLERE ÇALIŞTILAR O DÖNEM.
Emekçinin değeri hiç bilinmiyordu -şimdi de çok bilindiği söylenemez-…
Telif Hakkı, SSK ve hiçbir sosyal güvenceleri yoktu! Hele de yaşlanıp kenara atıldıktan sonra, emekli maaşı ya da bir gelirleri olmadan, sefalet içinde yaşayıp öldüler…
CÜNEYT ARKIN FAHRETTİN CÜREKLİBATIR ABİMİZ 85 YAŞINDA AYRILDI ARAMIZDAN.
Unutulmaz izler bıraktı çocukluğumuzda, Türk Sinemasında, Türk insanında…
Vatansever, Anadolu’yu ve Türk İnsanını candan seven;
Bir yönetmenin dediği gibi, “Gerçek bir aydının kalbi halkı için, ülkesi için atar. Aydın devlete muhalefet eder ama ülkesini satmaz!" düsturuyla yaşamış, “bu toprakların çocuğu”, milliyetçi, ‘namuslu’ bir sanatçıydı.
Çocukluğumuzun kahramanı, Türk Sineması’nın en meşhur oyuncusu Cüniyt abinin vefatı bana bunları hatırlattı…
Allah rahmet eylesin ona ve bütün göçmüşlerimize…
İyi bilirdik!