Aklı başında, vakur ve gerçek ilim sahibi âlimlerimiz ne derse desinler, ne yaparsa yapsınlar, doğruyu anlamamakta ısrar eden, yanlışı savunan ve gerçeği anlamamaya yemin etmiş insanlar var.
Böylelerine çok kelam etmeye gerek yok.
İlla anlatacağım çabası boş ve beyhude zaman kaybıdır.
Hariçten sesler gelse de kervan yürür demiş atalar.
Çağımız bilim ve teknoloji çağı, hoşgörü ve diyalog çağı, hatta iletişim çağı değil mi?
Fakat insanlar arasında hoşgörü ve diyalogun, iletişimin bu kadar zor olduğu bir dönem olmamıştır sanırım.
İnsanların kafaları ve fikirleri arasındaki mesafenin bu kadar uzaklaştığı bir dönem olmamıştır.
Hatta bilime, bilgiye, teknolojiye rağmen cehaletin bu kadar yayıldığı bir dönem daha olmamıştır.
Seküler dünya düzeni ile beraber bencilleşen günümüz insanı kendinden başkasını düşünmüyor ve her şeyi kendinin bildiğini, başkasından bir şey öğrenmeye ihtiyacı olmadığını düşünüyor.
Hal böyle olunca da başkası ne derse desin dinlemiyor, duymuyor. Duysa bile duymazdan geliyor.
İşte tam da böyle insanlara laf anlatmak dünyanın en zor işi haline geliyor.
İstediğin kadar konuş, bir konuyu en ince ayrıntısına kadar izah et, anlamamakta ısrar ediyorlar.
Bu tür insanlar için boşa nefes tüketmeye gerek yok.
Hatta böyle insanlarla çok muhatap olmaya bile gerek yok.