Şair Deniz İnan’ın " Karşı evin annesi " isimli şiiri, 2019 yılında Avrupa ’da en iyi Türk Şiiri ödülünü almıştır.
KARŞI EVİN ANNESİ
Sen iki ters bir düz kırgınlıklar örerken beş numara şişle
Yumuşacık kakaolu kekler yapardı karşı evin annesi.
İmrenirdim.
Mutfağındaki eksik malzemeden bihaber,
Tepeleme dolu kızgınlıklar yüklerdim dişlerimin arasına.
Bilmezdim anne,
Karşı evin babasında bitermiş iş.
Bunu görmezdim.
Hep başın ağrırdı,
Başın, hep ağrırdı.
Sırf bu yüzden bile bazı zamanlar
Seni sevmezdim.
Küçüktüm anne,
Bilseydim evinde su faturası ödenmemiş
Çeşmeden akmayan suya,
İsyan etmezdim.
Sen iki kere ikinin dört ettiğini ekmek hesabından bilirken,
Mis kokulu çamaşırlar asardı
karşı evin annesi.
Özenirdim.
Ellerindeki çamaşır suyu kokusundan rahatsız,
Çocukça bir küskünlük eklerdim gecelerime.
Oysa ellerin ruhuma akarmış saçlarımdan,
Ömrümü tararmış titreyen parmakların..
Bilmezdim anne,
Büyümek denen illet dayanıncaya dek kapıma,
Ellerinin ne muhteşem olduğunu bilmezdim..
Küçüktüm anne.
Yoksa,
Gün aşırı patlayan sarı ampulü,
Mumla yamayacak yüce gönlünü
Ezecek kadar ezilmezdim..
Sen çalı süpürgesiyle süpürürken dış kapının ağzını,
Taze boyalı saçlarını savurarak süzülürdü karşı evin annesi.
Ayağında yüksek topuklu bir isyan.
Düşündüm de şimdi,
Ne iğreti dururdu o topukların üstünde dursan..
Senin çatlamış ayakların vardı anne.
Hacı Şakir kokardın en beyazından.
İncecik bir yemeniyle gizlerdin,
Ölünce her bir teli yılan olacak sandığın sırma saçlarını..
Çok yeni anladım anne,
Ağaran her saç telinden üstüme düşen payımı.
Çocuktum anne,
Bir bisikletim olsa bütün mutluluklar benimdi..
Babam eve sarhoş gelmiş geç gelmiş,
Hepsi sabah sokağa çıktığımda biterdi..
Bilmezdim anne;
Karşı evden arta kalan
çantalar dolusu giysi
Üstümüze cuk otururken,
Ruhuna azap olur akarmış.
Bilmezdim benim annem gözünün yaşıyla her bayram arifesi
Vitrinlere bakarmış..
Sen ilkokul fişlerimi kardeşimle hecelerken,
Telefonu keşfetmiş karşı evin annesi.
Bilsen ne cahildin ne görgüsüzdün gözümde!
Yak deseler yakacağım o dakika dünyayı.
Yık deseler,
Ne şu eski divan kalacak
Ne çiçekli perdeler..
Şimdiki aklımla ah bir
sorsalar bana,
Desem,
O tertemiz günlerim
Hani şimdi neredeler ?
Ben ay sonunu nasıl
getireceğim diye
Hesaplar yaparken bir gün,
Oğlum nefes nefese yararak ortalığı girdi içeri,
Yumuşacık kakaolu kekler yapmış dedi karşı evin annesi..
Çok geç anlıyor insan anne !
İlle de kendi annesi,
İlle de kendi annesi..
Deniz İnan