En ihtiyaç olundugu vakitte geleneydi asil minnetimiz. Gerisini göz görmedi, gönül de sevmedi zaten. Alisik oldugumuz her ne olduysa bunca zaman; büsbütün dogru bildigimiz yanlislarda kaydeder olduk. Güveni de, saygiyi da, menfaatsiz sevgiyi de…
Avuçlarinin içine birakilan küçücük de olsa bir sevgi yumagina sahip isen; bu dünyadaki en büyük zenginlik de sana ait oldu bugünlerde. Ve sende olmamasi için de türlü yollara girisip kaybetmen için ugrasanlarimiz bile oldu nihayetinde.
Çünkü kiskançlik denen birsey vardi.
Çünkü gerçekligini yitirmis bir sürü kayiplar vermistik hayata dair birçogumuz.
Maneviyatini kaybedip kendini bulmadan yine kendini yitiren binlercemiz…
Günümüzü de bir avuç sevgiye hasret birakir oldugumuz da asikar. Hatta öyle güzel hasret birakir olmusuz ki; hiç ummadigimiz anlarda hiç güvenilmeyecek insanlara bile güvenmek adina kendimiz firsat verir olmusuz adeta.
Samimiyet kalmadi
Merhamet de kendini yitirir olmus durumda.
Peki vicdan !
Hiç mi korkmaz insan, sizlamaz mi günün birinde diye?
Olana da olmayana da eyvallah deyip görmezden gelip gülüp geçmek mi gerek illa !
Altin tepside sunulan samimiyetlerin bile yine degerlisi olan yalniz altin tepsiye göz dikmekten baska neyi kendimize ilke edinebildik ki? Belki de yalniz bu yüzdendi kazanmaktan çok kaybetmeye meyilli oluslarimiz…
Ve ne yazik ki çabalarimiz kaybedilmeden de olmadi hiçbir vakit. Kiymeti kaybedelinceye es deger kilindi yalniz. Ve kaybedilince de ne yazik ki o büyük ugraslar verilmeye de baslanmadi bu kez. Oysa ki; ne güzeldi degil mi zorlanmadan sahip olduklarimiz. Kiymetlisi biz iken; bu kez baskalarindayken kiymetlisi hale gelen bir çok seye elveda demeyi de ögrenmek gerek artik.
Herkes yüreginin ekmeginde mi yoksa baskalarinin yüreginde mi bilemiyorum?
Arsizliklari bile normale döndürmek için fisiltilarla ses insa etmeye çalisir olmuslar.
Hiçe saydiklari gönül rahatligi vardi bir de sorulmasi gereken?
Sahi !
Sizler sordunuz mu hiç kendinize bu düzensizligi, vurdumduymazligi en önemlisi de kiymetsizligi?
Kimlermis simdilerde kazanan bilginiz var mi ?
Ya da bir yerlerden kulaginiza fisildanan kiymetli dedikodularinizdan yok mu bir haber?
Ulastiginin nankörü olma der bu hayat.
Bütün içtenligimle, samimiyetimle sükürlerimi sunar ve susarim..
Çünkü susmak kimi zaman en büyük erdemdir der büyüklerimiz…
Ve bu yolda kaybettigim ya da kaybetmeye basladigim herkesle, bütün iyi niyetlerimi siralayarak vedalasiyorum..
Çünkü biliriz ki, herkesin aynasi kendindedir…
