İyimserliği korumak performansı artırıyor, özmotivasyon stratejisi deniyor buna. Koreli olimpiyat oyuncularıyla yapılan bir araştırmaya göre, yıldız oyuncular kesinlikle kazanacakları inancıyla yarışmaya katılıyorlar. Kaybetmek de bir seçenek olmasına rağmen bu ihtimali akıllarına getirmiyorlar. Geçmişteki başarı ile sonuçlanmış yarışmalarını düşünüyorlar. Buna performans plasebo etkisi deniyor. Bu bilgiyi eğitimci yazar Bahar Eriş’in kitabında okuduğumda Koreli oyuncularla aynı taktiği uyguladığımı keşfedince çok mutlu oldum.
Hayallerimi eyleme dönüştürmeye karar verdiğimde başarılı olacağıma inanırım. Bunun için çoğu kişinin yaptığı gibi kenarda hazır hale gelmeyi beklemem. Yazarım, çizerim, iletişime geçerim, hemen harekete geçmek gerektiğini düşünürüm. Yeni bir projeye başlıyorum Ankara’da Daniska Medya ve Sanat Sahnesinde. Programımın adı; “Mavianne ile Sohbetin Daniskası”.
Her ay birbirinden ilginç konu ve konukları ağırlayacağım. Bu ayki konuklarım sanatçı bir çift. Behlül ve Melih Şentürk, onların ilham veren hikayelerini dinlemek eminim bir çok hayata dokunacak. Sınırlarını aşan insanların hayat hikayeleri her zaman ilgimi çekiyor. Behlül resim öğretmeni, hikaye anlatıcısı, sanatını kıyafetlerin üzerinde sergiliyor. Giyinilebilir sanat yapıyor. Kıyafetleri çok sevdiği ve onda unutulmaz izler bırakan, anne annesinin sandığından çıkardığı dantellerle süslüyor. Onun elinden çıkan her bir yeleğin, eteğin bir hikayesi var. Genellikle ürünlerinde kadın ve hayvan figürlerini kullanıyor. Sanatın çocuklar üzerindeki olumlu etkisinin önemine dikkat çekiyor.
Melih, bir diaroma sanatçısı, bisikletçi, gezgin. Diorama, gerçek veya kurgusal bir olayı, anı veya hikayeyi üç boyutlu olarak canlandıran bir sanat ve tasarım tekniği. Dioramalar, genellikle bir kutu veya çerçeve içinde, arka plan, minyatür modeller, aydınlatma ve detaylar gibi unsurları kullanarak gerçekçi bir ortam yaratmaya çalışılıyor. Dioramalar, müzelerde, eğitimde, film setlerinde veya hobi olarak kullanılabiliyor.
Gelecek yüz yıllar içerisinde oluşmuş “distopik bir evrenin köhne yapıları”nı diorama sanatı ile birleştiriyor, geçen haftalarda ilk sergisini açtı Melih. İnsanoğlunun doğanın dengesini bozacak kadar ona zarar vermesi hatta sömürmesi sonucu ortaya çıkan yıkımlar ve salgın hastalıklar nedeni ile çok az sayıda hayatta kalabilmeyi başarmış bir grup insanın yaşamını sürdürebilmesi için çevresindeki her türlü imkanları, hurdaları kullanarak inşa ettikleri barınakları sanatında görüyoruz.
Aslında kötü gibi görünen bu dünya sanatçıya göre bambaşka yeni güzel bir başlangıç. Hayatta kalan insanların uyanışı, bir tek küçük ağacın bile ne kadar kıymetli olduğunu, bir bardak temiz suyun nasıl değerli olduğunu, karnını doyurabilmenin daha önce ne kadar sıradan fakat şimdi bir tane meyvenin bile bir madenden daha değerli olduğunu anladığı, uyanışla dolu bir dünyayı anlatmaya çalışıyor.
Yolunuz Ankara’ya düşerse eğer, Mavianne İle Sohbetin Daniskası’na bekliyorum sizleri.
