İnsan hayatının ahir ömrünü nelerle doldurduğunu düşünüyorum bu aralar. Kafamı kurcalayan binlerce dizi öfke. Soru işaretleri cevaplarını bulamamakta. Zorluyorum. Sorguluyorum günün her saatinde dünya düzenini.
Ne için geldik nereye gidiyoruz diye…
Aslı astarı olmayacak boş bir yaşantı gibi…
Bugün var iken yarın hiç olmayacakmış gibi…
Görüntünün de aksine aslı tam tersi olan gibi …
Sorgulamalarım bitmiyor kolay kolay. Cevap arar oldukça sorular daha da çoğalıyor. Zamansızlık mıdır yoksa şanssızlık mıdır bu uğraşılan işler…
Şanslı olanlar da vardır elbet. Derdini tasasını bir kenarda tutabilenler gibi mesela.
Sergilenen gülümseyişlerin üzerine aslı kuytu köşelerde gözyaşlarında boğulmak gibi mesela…
Mutluyum diyenleri görürken görünmeyenleri bilmek de bir tür karmaşa olsa gerek. Düzenin bozulması gibi korku içinde kalmak.
Ne sosyal blokların çerçevesinde kalmaktı niyet, ne de uzun uzun derinlerde kalmaktı maharet…
Yarışlar var daha çok !
Kimin kimden daha üstün olduğuyla ilgili.
Kim kimden daha mutlu gibi ?
Kim kime daha çok fesatlanmış gibi ?
Ya da kim kimden daha fazla kazanır olmuş gibi ?…
En iyi yaptıkları tek şey yarışmak gibi kimilerine göre. Kimilerine göre de yarışmaktan ziyade sade yaşamak.
Olabildiğine sessiz, olabildiğine kötülüklerden uzak sade bir yaşam sürmek…
Evet !
Kafamın içindeki sorularımın cevaplarını arıyorum bugünlerde. Kimliğimi kaybetmişçesine arıyorum eksik gedik ne varsa diye, tamamlayabilmek ve tamamlanabilmek adına..
Fazlası olmayan kendi eksiğini de kendi tamamlayan bir düzen…
İstediğim veyahut istediğimiz de yalnızca bu belki de …
Sade huzur
Sade dostluk
Ve kocaman sade bir yaşam …
