O bizim arkadaşımız, yoldaşımız, ülküdaşımız, ağabeyimizdi. Her fani gibi o da vakti saati geldi ve Darı Beka yolcusu oldu. Her ayrılık gibi biz fanilere ansızın ve beklenmeden geldiği için şaşırıyor ve başlangıçta kabullenemiyoruz. Ölüm… Yaratılmışların, canlı cansız bütün varlıkların kaderi… Eşrefi mahlûkat olan insan için ise gerçek sevgili ile buluşma anı…
O da hiç beklemediğimiz bir anda aramızdan ayrılıverdi. Bayramın birinci günü kendisini arayıp bayramını kutlamak istemiştim. Samsunda, kardeşinin yoğun bakımda olduğunu ve durumunun iyi olmadığını söylemişti. Geçmiş olsun ve şifa dileklerimle bayramını kutlamıştım. Bayram sonrası Pazar günü tekrar arayıp hem görüşmek hem de kardeşinin durumunu sormak istediğimde Ünye’de olduğunu fakat kardeşi ile ilgili bir değişikliğinin olmadığını söyledi. Gülay ablama da selamlarımı ileterek konuşmamızı tamamladım. Salı sabahı yeğenim, Ahmet ağabeyin ölüm haberini verince inanmadım. “ Kardeşi mi kendisi mi?” diye tekrar sorarak, “ Emin misin?” diye de tekrar sordum. Ama ne yazık ki gerçekti. Dizlerimin bağı çözüldü, yüreğime bir sancı saplandı sanki…
Ölümü beklenen değil vadesi gelen ölür, sözünü hep tekrarlarız. Ölüm, hepimizin kapısını bir gün çalacak. Herkes bunu bilir fakat nedense kimse kabul etmek istemez. İnsanoğlu değil miyiz…
Ahmet Ağabey…
O, gerçek bir Türk Milliyetçisiydi. Ömrünü bu davaya harcamış, hiçbir menfaat gütmemiş, haksızlığa uğramasına rağmen isyan etmemiş, herkesin sevdiği, saydığı “Ünyeli Ahmet” olarak Türkiye’de tanınmış bir ülkücüydü. Onun milliyetçiliği ve ülkücülüğü Ünye’de hiç kimseyi rahatsız etmemiş, sağdan soldan bütün insanlar onu olduğu gibi kabul etmiş, iletişim kurabilmiş, belki de yardımlarını görmüştür. O, gerçekten bir yardımseverdi. Cömertti… Uzaktan ciddi duruşu ve görüşü onu yakından tanıyınca ne kadar alçak gönüllü, sevecen, hoşgörülü, özgüveni yüksek ve sosyal bir insan olduğunu görürdü. Ünye’deki gönül seferberliğinin baş mimarı idi…
Onun çocukluk ve gençlik çağındaki arkadaşlarıyla ilişkileri ve tabi ki onların da Ahmet ağabeyle olan ilişkileri imrendiğim bir davranıştı. Onun sayesinde çoğunu yakından tanımıyor olsam da arkadaşlarını da severdim. Karı koca ömürleri boyunca hizmet aşkıyla çalışmışlar, dünyalık adına bir yatırımları; evleri, villaları, son model arabaları olmamıştır… Bütün sermayelerini ve emeklerini insan üzerine yapmışlar iki evlat yetiştirmişler, kendi dünyalarında kabiliyetleri ölçüsünde insana hizmete devam etmişlerdir.
Sağdan soldan nice dava adamlarını görüyoruz: Kapitalizmin çarkına ayak uydurmuş, liberalleşmiş, bencilik dünyalarında kibir elbiselerini üzerlerine giymiş ve insanlara tepeden bakar olmuşlardır. Bu tür adamlara karşı yalakalık yapmamış, yoklarından vermeye çalışmış, insana hizmetten geri durmamıştır. Talip olduğu hizmetlere karşı, çıkar çevrelerinin engellemeleriyle karşılaşmış, kırılmış, incinmiş, bazen ötekileştirilmiş olmasına rağmen bildiği yoldan ve hizmetlerden geri durmamıştır.
O, bizim son ağabeyimizdi…
Bizim yaştaki insanların başka ağabeyleri kalmadı maalesef. Şu yalan dünyada son tahlilde ağa beysiz kaldık…
Biz Hakk’a inanan insanlar olarak ölümün hak olduğunu biliyoruz. Vakti ve saatinin olmadığını, genç koca demediğini biliyoruz. Ömrümüzün son yıllarında ölümü sıkça hatırlar olduk. Bizden genç olanların ölümleri üzüyor sadece bizi. Üzüntümüz ölüme değil, ayrılığadır. Nasıl ki insan, sevdiklerinden ayrı kaldığında üzülürse onun gibi bir şey… Biz inanıyoruz ki, inanan ve iman eden her Allah’ın kulu yarın yine birlikte olacak. O yüzden bu dünyada kişi ne götürdüyse onun karşılığını görecek, sevdikleriyle birlikte olacaktır. Biz biliyoruz ki Ahmet Ağabey iyi bir insandı. Yine gördük ki cenazesinde imamın “Nasıl bilirdiniz?” sorusuna cemaatin yürekten haykırdığı “İyi bilirdik!” şahitliği kabul görecektir.
Bize, özellikle ailesine sabır gerek. “ Ölüm güzel şeydir, budur perde arkasından haber, / Hiç güzel olmasaydı ölür müydü peygamber.”(Necip Fazıl) dizeleriyle şairimiz ne de güzel söylemiş. İnanıyorum ki şimdi o, gerçek sevgiliyle buluşma yolculuğundadır. Cenabı Hak’tan cümlemize hayırlı ömür, hayırlı ölüm niyaz ediyorum.
Allah(cc) rahmetiyle muamele eylesin sana, son ağabeyim Ahmet Erkan BİRBEN… 24.04.2024