Belediyeler, büyük-küçük diye ayrilinca, isler biraz birbirine karisti veya bizler birbirine karistirir hale geldik. Ünye'mizde ara sokaklar çok bakimsiz. Ara sokaklara hangi belediye bakiyor, çok iyi bilmiyorum. Genel bir bilgim var ki, bu bilgime göre ana yollara ve büyük caddelere büyüksehir belediyesi, ara sokaklar ve küçük yollara ise ilçe belediyeleri bakiyor, diye biliyorum. Ve bu bilgime dayanarak da bu yazimi yaziyorum.
Ana yollara ve büyük caddelerin kenarlarina iki tarafli araçlar park ediliyor ve yollar islemez hale geliyor da çogu zaman hiç ilgilenene rasliyamiyoruz. Denetimler yetersiz ve bazan da hiç yok. Birkaç ilden bile büyük olan Ünye'miz, bazan trafik karmasasina malup oluyor (yenik düsüyor). Nedeni ise, ilgisizlik. Araç sayilarinin her gün artiyor olmasina karsin hiç bir önlem alinmiyor. Binalar için, genel anlamda oto-park ihtiyaçlari hiç dikkate alinmiyor. Kocaman kocaman apartmanlarin bir kisminda, sagliksiz bodrum larda iskân edildigini görüyoruz. Almanlar, bina yapim ruhsati verirken, öncelikle plân-projelerdeki oto-park yerlerine bakiyorlar.
Ara sokaklarimiz, adeta otopark yeri gibi kullaniliyor. Vatandas, kapisinin önüne aracini park ediyor. Bunu da bir hak zannediyor. Bir sey söylendigi zaman; "Nereye park edecegim ya ?" diyerek, kabalik da yapiyor. Yoldan geçmek zorunda olanlar hesapta hiç yok. Bencilligin siniri falan belli degil. Kendi aracini düsünen bir insan, umuma ait olan yoldan geçecek olanlari nasil düsünmez. Benim günlük olarak kullanmak zorunda oldugum Topçuoglu Sokaktaki komsum, aracini evinin kapisina park ediyor. Yolun bos kalan kismindan dogalgaz hatti geçerken kazilmis, kocaman irmak kayalari ile de kapatilmis. Arabamin altinda artik tasa vuracak yer kalmadi. Bu bir örnek. Çevremdeki ara sokaklar hep araç dolu. Bu yazim belki ihbar sayilir da benim araba kurtulur, diye ümit ediyorum.
Sehir içi otopark düzeni için daha önce yazdigim için burada tekrarlamiyorum. Ancak, benim komsudaki bencilligin benzerleri bazi isyerlerinin önlerinde de siritiyor. Ünye, hepimizindir. Haklarimiza riza göstererek esit paylasirken, bizlere fazlasi ile yeter. Bencillik ne inançlarimiza ne örf-adetlerimize ve ne de insanligimiza yakisir.
BEN, yok; BIZLER variz... Inanci ile yasadigimiz sürece, problemsiz yasariz.
Saygi, sevgi ve selâmlarimla...
