Bölgesel özellikleri nedeniyle Ünye'mizde her mevsimin apayri güzellikleri vardir ki, insanin ruhuna farkli etkiler yaparak ruhlarimizi oksar. Sonbahar, kis-kapisi gibi düsünülse de, apayri güzellikleri vardir ki, çocukluk yillarimizin bazi tatli hatiralari depresir ruhumuzda. Agacin dalinda kalmis bir elmaya, kaç tanemiz birden tas atar, kapisirdik okul dönüsü.
Kis hazirliklari baslamistir kirsal kesimlerde; meyveleri toplayarak depolamak, odunlar hazirlayarak evlerin yanlarina yiginlamak, misir saplarini hayvan yiyecegi olarak öbeklemek gibi... Sap civillari (küçük öbekcikler )nin içlerine saklanarak saklambaç oynamanin ayri bir zevki vardi çocuklugumuzda. Çok sayida olan civillarin her birini aramak birhayli yorucu olurdu, saklanan arkadasimizi buluncaya kadar.
Kirsal kesimlerin kis hazirliklari bayagi zordur, yorucudur. Çocuklugumdan hatirliyorum da; yigin yigin misirlar toplanir, aksamlari -uykulu uykulu - imeceler yapilarak misir soyulurdu. Sütlü misir ikramlari, kestane gömbesleri de bu imecelerin unutulmaz hatiralarindan olarak çocukluk anilarimizda saklidir. Ayrica misir gazellerinin içinde yuvarlanmalarin anilarinin yeri daha ayri.
Elmalar, kis armutlari agaç ambarlarin köselerine misir gazelleri ile yigilir, sapsari olunca yemesine doyum olmazdi. Rahmetli babam, elma ve armut saklamanin bayagi ustasi idi (mekânlari cennet olsun). Bahar aylarina kadar o meyveleri biz ambardan alir alir yerdik.
Sonbaharin belirgin özelliklerinden olan, agaç yapraklarinin sarararak dökülmesi, yasli insanlara ölümü hatirlatmasi yönüyle, ruhlara hüzün vericidir. Benzer duygular nedeniyle sari yapraklar, siirlerin misralarinda çokça yer almistir. Yesillikleri ile söhret olmus Ünye'mizin sonbahar görüntüleri, güzelliklerle dolu oldugu kadar hüzünlüdür de...
Hüzünlerden uzak, huzur ve mutluluklarla dolu günler dilegi ile saygi, sevgi ve selâmlar...
