İstediğimiz kadar yüksekokullarda yüksek tahsiller yapalım, çok başarılı olup, kıymetli ödüller alalım, belli bir zümre tarafından takdir edilip, alkışlarla karşılanalım, ayağımıza kırmızı halılar serilsin, bunların hiçbiri bizi makul ve makul insan yapmaya yetmez.
Evvela kendini beğenmişlikten ve kibirden uzak, ruhunda derin bir adalet ve merhamet duygusu barındıran, hakkı ve haklıyı bilen bir vicdan taşımamız gerekir.
Vicdan insanın otokontrol sistemidir. İnsanın kalbini denetler. Yaptığı veya yapmak istediği davranışların insani normlara uygunluğunu denetler.
Vicdanı işlevini kaybetmiş, davranışlarını denetlemeyen, kendine uyarı göndermeyen bir insan her türlü kötülüğü yapar ve bundan rahatsız olmaz.
Yani günümüz dünyasına yoktan yere savaşlar çıkarıp mazlumlara olmadık zulümler yapan, kıran, döken, ezen, çiğneyen insanların vicdanı işlevini kaybetmiş diyebiliriz.
Vicdansızlık zulmü doğurur. Zulüm ise zalimi helak eder.
Tarih hem birey hem de toplum olarak vicdansızlıkla zulüm yapanların helak olmasını anlatan vakalarla doludur. Ve bizim için ciddi bir ibret vesilesidir. İnsan olanın vicdanı sızlaması gerekir.
Vicdanı körelen insanın yapmayacağı zulüm yoktur. Peki, nasıl aşılacak bu sorunlar? Ne yapmalı? Elbette yapılması gereken ilk şey ailelerimizde çocuklarımıza vicdanlı olmayı öğretmek olacaktır.
Başarılı olmak, ödüller almak, takdir edilmek, alkışlanmak, duygusal ve his sahibi olmanın önüne alındı ve sorun burada başladı.
Bugün çok acil kaybetmeye başladığımız vicdanımızı toparlamak adına çalışmaya başlamalıyız.
Yoksa haber bültenlerinin tamamı olumsuz haberleri ayrılmak zorunda kalacak.
