-Uzun yillar görüsememis/gavusamamis okul arkadaslarinin 39 yil sonra bulusmasi üzerine bir “dostluk güzellemesi”-
…
Bir siirden esinlenerek soralim;
“Neydi bir arada tutan sey birbirimizi? Birlestiren neydi kalplerimizi?”
…ki; onca yil sonra, sanki dünmüs gibi, hiç ayrilmamisçasina, 39 yil önceki ayni ates ve enerjiyle ve sevgiyle bir araya gelebildi, kucaklasabildi bu insanlar ve onlarin güzel kalpleri?
DIYEYIM MI SIZE SEBEBINI;
Mertlik bozulmamisti o zamanlar… (80’li yillar…)
Çünkü bu kadar çok seyin tesiri altinda degildik.
Mesela sosyal medya yoktu.
Sanal ve yapay gülücükler yerine, birbirimize gerçekten gülümsüyor, birbirimizle canli canli konusuyor, sevdik mi de harbî seviyorduk; öyle geçici, kaypak, menfaatçi ve ayran gönüllü sevgiler yoktu!
Lafimizi, birbirimizin gözlerine bakarak duygularini, kalbini avcumuzda hissederek söylerdik! Maskeli klavye delikanliligi yapmadan!
Digerkâmlikla…
“Akilli” denilen ama aslinda akilsiz-aklimizi alan-aklimizi çalan-aklimizi rafa kaldiran-aramizi bozmaya çalisan ve çogu kez de bozan cep telefonlari ve güya “sosyallesme ve mesajlasma aplikasyonlari” yoktu 39 yil önce…
AMA NE TUHAF, ISTE BU SOSYAL MEDYA SAYESINDE DE BU KADAR ÇABUK BIRBIRINI BULABILIYOR VE KAVUSABILIYOR INSANLAR.
O yillarda sene sonunda yillik çikarma ve iletisim bilgilerini paylasma âdeti de pek yoktu. Hos hangi iletisim bilgimiz vardi ki?
Liseden sonra herkes bir yana dagildi. Kimi evlendi hemen, kimi ekmeginin, kimi de egitiminin pesinde ülkenin, dünyanin çesitli yerlerine dagildi…
Yillar oldu, Ünye’ye dönemedi çogu. Hayat gailesi!
Bazisi yilda bir, bazisi 2-3 yilda bir gelebildi. Onda da eski arkadaslarina ya ulasacak vakti olmadi ya da istese de kimsenin izini bulamadi.
Ancak yillar sonra sosyal medyadan buldu insanlar birbirini!
DÜSÜNÜYORUM DA ASLINDA ÇOK DA SUÇUMUZ YOKMUS AYRI KALMAMIZDA… BIRBIRIMIZI BULABILECEGIMIZ ILETISIM KANALLARIMIZ YOKMUS. HAYAT BIZI BÖYLE SAVURMUS.
Ama önemli olan “gerçek dostluk”, “kosulsuz sevgi”.
Eski dostlarin uzun yillar sonra bile olsa bulusmasi önemlidir.
Kendimizi, dostumuzun aynasinda görür ve aslinda kim oldugumuzu hatirlariz çünkü, uzun süre sonra yapilan “kadim arkadas” görüsmelerinde…
LAKIN ARTIK O, 39 YIL ÖNCEKI ÇOCUKLAR DEGILIZ HIÇ BIRIMIZ…
Fizikî sekiller de degismis, fikrî ve manevî yapilar da… Huylar da, aliskanliklar da, yasantilar da...
Normal. Çünkü hayat tekâmülden ibarettir.
LAKIN… ‘BIR SEY’ HIÇ DEGISMEMELI KI BIZLER “SÜRDÜRÜLEBILIR KADIM DOSTLUGA” ERISEBILIM…
“Birbirimize ve varolusumuza, oldugumuz-eristigimiz-seçtigimiz kisiliklere saygi…”
Uzun süre sonra bir araya gelen eski dostlar; dis ve iç dünyalarinin farkliliklarini disarida birakip, “farkindaliklarini” arttirabilirlerse, yine, yeni, yeniden bambaska boyutlu bir dostluk çemberi, bir gönül birlikteligi olusturabilirler çook daha uzun yillar.
Ancak, o, “liseli çocuk safligiyla kucaklasabilirse” kalpler, bu güzellik sürebilir.
ÇOGUNUZUN BASINA GELMISTIR BU...
Aksi halde, birbirini acimasizca yargilamaya baslayan, “oldugu kisiye” ve “bireyin özgür seçimlerine” saygisizca davranan,
hatta, “firsat bu firsat” diyerek, eski arkadaslarini, -dostluklarinin bozulmasi ugruna-; “hizaya getirmeye”, onu “aydinlatmaya”, “degistirmeye” çalisirsa insanlar, o is bitmistir! Dostlugun, arkadasligin Ruhuna Fatiha!
Sabit fikirlerimizin, sosyal medya gazlarinin, sagliksiz takintilarimizin, bin türlü madrabaz çarpitmalarinin, enformatik cehaletin esiri olmayalim da; kalplerimizi dostluk çemberinde birlestirmeyi basaralim ki, uzun yillar devam etsin “GERÇEK(-se eger)DOSTLUKLAR!”
ÇOK SIK BIR ARAYA GELINEMESE DE;
iletisim yollarini açik tutmak,
vefali olmak,
birbirini arayip sormak,
iyi-kötü gününde yaninda oldugunu hissettirmek,
40 yil sonra bir araya gelip kucaklasmaktan daha degerlidir.
GÖNÜLLER SULTANI, BÜYÜK ISLAM ÂLIMI, SAH-I NAKSIBEND HAZRETLERI MUHTESEM SÖYLEMIS;
"Dostum degilsin, kucagimdasin, Yemen’desin.
Dostumsun, Yemen’desin, kucagimdasin..."