“MODERN KENTLERDE YOGUN INSAN IHTIYAÇLARI, VAHSI DOGALLIKTAN, ESTETIK YAPAYLIGA GEÇISI KAÇINILMAZ KILAR.
BURADA ÖNEMLI OLAN ESTETIK YAPAYLIGIN, BIR SÜRE SONRA DOGAL BIR PERSPEKTIFE BÜRÜNME POTANSIYELI OLUP OLMADIGIDIR. INSANLAR VAHSI DOGALLIKTA KÖRÜ KÖRÜNE ISRAR YERINE, BU POTANSIYELI ARAYARAK IHTIYAÇLARINI KARSILAYAN BIR VIZYONU ORTAYA KOYMALIDIRLAR”
Dogal bir perspektife bürünme potansiyelinin olmasindan kasit sudur:
Doga her zaman bir denge üzerine kuruludur. Insan dogayi zehirlemedigi ve popülasyonu degistirmedigi sürece ne yaparsa yapsin doga insanin kendine yaptigini mutlaka kendine uygun hale getirir. Sadece insana düsen sey, bu uygun hale getirme süreci sirasinda kolaylastirici müdahalelerde bulunmaktir.
Bazen doga kendini katleder. Tektonik hareketler volkanik hareketler bunlara bir örnektir. Bir bakmissiniz denizin içinde bir ada olusmus bir bakmissiniz bir ada yok olmus. Diyecek sözümüz olabilir mi? Elbette ki olamaz!
Kent tasarimcilari da artan insan yogunlugu karsisinda, yasam alanlarini düzenlemek zorunda kalirlar.
Deniz kenarlarinda dolgular, dolgu kenarlarinda beton yürüyüs ve park alanlari, hemen yanindan geçen yollar ve dibinde gökdelenler. Denizin ortasinda küçük adaciklar üretirler. Kanallar açarlar...
Kent tasarimcilari ve ya kent yöneticileri bunlari keyfi yapmazlar. Nüfusun yogunlastigi ve artik insanlarin yogun olarak dolastigi alanlar, iki alternatif arasinda tercihe zorlanir. Ya nüfusun seyreltilmesi ya da bu yogun nüfusun saglik, güvenlik ve sosyo-ekonomik olarak rahatça yasayabilecegi bir yasam alanina dönüstürülmesi...
Nüfus seyreltilemiyorsa, bu alanlarda dogal yapiyi degistirerek, yapay; ama insanogluna hizmet eden bir yapiya dönüstürmenin doga katliami olarak görülmesi, kent tasarimi ve insan yasam perspektifi açisindan yanlistir. Zira insanin yapay olarak adlandirdigi pek çok degisim, çogu zaman onlarca yil sonra, dogal bir perspektife bürünürken, o insanlarin olumsuz fikirlerinin degisimini de saglar...
Bu husus, insanlarin hiç bir dünya görüsü ile açiklanamaz. Her dünya görüsü insan popülasyonunun mecbur kaldigi hususlara göre kendini revize etmek zorundadir.
Simdi gelelim bizim mevzumuza. Ünye belediyesi ve Ordu belediyesi Atatürk parki ile Yunus Emre parki arasindaki kumsal alaninda bir düzenleme yapiyor. Bazi kisilere göre doga katliami, ama aslinda bu dogru bir yaklasim degil. Zira ortada topagrafik yapi degisimi yok! Canli popülasyonu degisimi de yok!
Söyle bir baktiginizda tamamen estetik kurallara uygun. Kumsal yapisini bozmadan kumsal ve kaldirim kotunu asmayacak sekilde bir zemin düzenlemesi. Çim ve agaçlandirmanin yaninda insanlarin sosyo-ekonomik ihtiyaçlarini gözeten bir proje olarak karsimiza çikiyor.
Ben bu projeyi, dogal perspektife bürünme potansiyeli olan, iyi bir mekansal kullanim olanagi saglayacak iyi bir estetik yapaylik örnegi olarak görüyorum.
On yil sonra da bu düzenlemeye “dogal yapi” diyecegiz...