İnsan ilişkileri, özellikle romantik ilişkiler, doğal bir alışveriş dengesine dayanır. Sevgi veririz, ilgi alırız; destek sunarız, anlayış bekleriz. Ancak bu denge bozulduğunda, ilişkilerde kırgınlık, tükenmişlik ve hatta kopuşlar yaşanabilir.
Bazı insanlar ilişkilerinde daha çok veren tarafta olurken, bazıları daha çok alan tarafta olabilir. Bu doğal bir eğilimdir, ancak süreklilik kazandığında sorun yaratır. Sürekli veren taraf, zamanla yorulup tükenmiş hissedebilir. Sürekli alan taraf ise farkında olmadan karşısındaki kişinin fedakârlıklarını bir zorunluluk gibi görebilir.
İlişkide almak ve vermek arasında sağlıklı bir denge olmalıdır. Bu, bir hesabı eşitlemek ya da her iyiliğe karşılık vermek anlamına gelmez. Ancak taraflardan biri sürekli fedakârlık yaparken diğeri sadece alan konumundaysa, bu dengesizlik ilişkiyi yıpratır.
Denge Bozulduğunda Neler Olur?
•Tükenmişlik: Sürekli veren kişi, zamanla duygusal ve fiziksel olarak yorulur. Bu, ilişkiden uzaklaşmasına ve içsel bir kırgınlık yaşamasına neden olabilir.
•Bağımlılık ve Bencillik: Sürekli alan kişi, farkında olmadan bencil ya da bağımlı bir konuma düşebilir. Bu durum, sağlıklı bir bireysellik geliştirmesine engel olabilir.
•Gizli Hesaplar ve Beklentiler: Veren kişi, bilinçli ya da bilinçsiz şekilde beklentiye girebilir ve beklentisi karşılanmadığında biriktirdiği kırgınlık, ilişkide sorunlara yol açabilir.
Daha Dengeli Bir İlişki İçin;
•Farkındalık Geliştirin: İlişkinizde alma-verme dengenizi gözden geçirin. Siz daha çok veren mi, yoksa alan tarafta mısınız?
•İletişimi Güçlendirin: Partnerinize nasıl hissettiğinizi açıkça ifade edin. Beklentilerinizi dile getirmek, gizli hesaplar yapmaktan daha sağlıklıdır.
•Kendi Sınırlarınızı Koruyun: Sürekli fedakârlık yapmanın, sağlıklı bir ilişki için şart olmadığını unutmayın. İhtiyaçlarınızı fark etmeye kendi ve ihtiyaçlarınıza da önem vermeye başlayın.
•Karşılıklı Çabaya Odaklanın: İlişkilerde tek taraflı çaba sürdürülebilir değildir. Her iki tarafın da emek vermesi, ilişkinin uzun ömürlü olmasını sağlar.
Sağlıklı bir ilişki, denge içinde olmayı gerektirir. Ne sadece almak ne de sürekli vermek… En güzeli, sevgi ve emeğin iki taraflı aktığı bir dengeyi yakalayabilmektir.
Çünkü gerçek mutluluk, ancak karşılıklı paylaşımın, iş birliğinin, güvenin olduğu ilişkilerde mümkündür.
