Evet; soru tam da bu.
Insana ne iyi gelir?
Insana bir seylerin iyi gelmesi gerekir mi? Ben cevabi “evet” olanlardanim. Ve kendimce bunun izahini yapabilirim.
Ama bugün bunu biraz ertelemek istiyorum ve daha kestirme seyler siralamak istiyorum. Insana ne iyi gelir diye soruyorum ve sunlar geliyor simdi zihnime, gözümün önüne;
-Yürümek iyi gelir insana. Sadece bedensel bir aktivite degildir çünkü yürümek, adimlarinizdan önce ve onlardan daha çok zihniniz, hayalleriniz yürür.
-Sohbet etmek iyi gelir insana. Itiraz edebilirsiniz ama konusmak kismen iyi gelir insana. Çünkü konusmakla sohbet etmek arasinda derin bir fark vardir. Sohbet etmek yani hallesmek, hemhal olmaktir bir yerde ve en görünür hali “dinleyerek ve dinlenecek sekilde” hasbihal etmektir. Sohbetle insan insanin zehrini alir.
-Mezarliklari ziyaret etmek. Itici gelebilir size çünkü biz ölüm düsüncesini, ölümlü olusumuzu, faniligimizi çok kolay unuturuz. Unutturulmuslugumuz ayri mesele. Çünkü zannimca ölümü unutturabilmek modern hayatin bile basaramadigi bir seydir. Neyse… Fani oldugunu, ölümü, ölümlü oldugunu unutmak belki de insani en çok yoran zaafidir. Bir lahzaya sigabilecek ölüm düsüncesi bile sizi onca kederin, elemin, kin ve nefretin, hayalin ve temenninin baskisindan kurtarabilir. Düsünmek ayri bir kudret gerektirebilir o halde hatirlatici durumlara basvurmak daha kolaydir. Mezarlik ziyaretleri ölümü hatirlatmak bahsinde ciddi kolayliklar saglayabilir.
-Affedin. Olayin ne oldugu, kisinin kim oldugu fark etmez mutlaka affedebileceginiz seyler vardir ve onlardan kurtulmaya çalisin. Affetmek sizi iki duygunun baskisindan kurtarir. Biri aci ve elem öbürü kin ve nefret. Affederseniz aciniz hafifler. Kendi kendinizi iyilestirmis olursunuz. Insan evladina minnetiniz azalir. Diger taraftan kin ve nefret insana yüktür. Insanin içini, kalbini yorar. Kinin ve nefretin azalmasini beklemeyin. Bu bahiste bekleyecek kadar uzun degildir hayat. Yapabilirseniz affedin. Ki isterseniz yapabilirsiniz. Affetmek Allah a mahsus diyenler vardir elbette. Çok da kulak asmayin. Allah affediyorsa siz de edersiniz. Çünkü insana kendi ruhundan üfleyen de O’ dur.
-Hayir demeyi bilin. Hayir demenin gerektigini bilin. Ama önce kendinize hayir demeyi ögrenin. Insan iradesi “hayir demekle” tecessüm eder. Hayir diyebilen güçlenir. Biz yaparak, ederek, doyarak tatmin olmaya çok alistik. Bu bitecek bir mesgale degil. Çünkü her doyum acikmayi da tasir içinde. Sadece disaridan gelene degil insanin kendi içinden gelene de hayir diyebilmesi onu kendisinin efendisi yapabilir.
………………………………………
